‘Het jaar na jou’ van Mike Gayle

Toms vrouw Laura is een jaar geleden overleden. Een auto-ongeluk op de snelweg werd haar fataal.  Tom is daarna een gebroken man, hij vlucht in zijn werk en ontloopt zijn twee dochters. Laura’s moeder Linda heeft de kinderen opgevangen en verblijft nu al een jaar bij hen in huis. Zij regelt alles, er zijn dagen dat zij en de meisjes Tom nauwelijks zien. Linda beseft dat het zo niet door kan gaan, ze heeft het gevoel dat zij en Tom als twee opzichzelfstaande mensen, watertrappend in een bodemloze zee doodvermoeid ten onder gaan. 

Opgepakt

Het is de bedoeling dat Linda, Tom en de meisjes op de eerste sterfdag van Laura naar hun favoriete kustplaats gaan om Laura daar te gedenken.  Tom laat het echter opnieuw afweten, de dag ervoor bedrinkt hij zich en wordt dronken achter het stuur aangehouden door de politie. Hiermee is voor Linda de maat vol, ze neemt een radicaal besluit, ze vertrekt voor een half jaar naar haar beste vriendin in Australië. Tom is nu geheel op zichzelf aangewezen wat betreft de opvoeding van zijn dochters.  Zal hij het redden zonder de hulp van zijn schoonmoeder? Krijgt het voor elkaar zijn leven radicaal om te gooien?  En hoe vergaat het Linda in Australië? Is ze in staat de zorg voor de meisjes los te laten en voor zichzelf te kiezen?

Aangrijpend

‘Het jaar na jou’ is een aangrijpend en romantisch verhaal over een radeloze vader die overmand door verdriet verkeerde keuzes maakt.  Een mooie tegenhanger daarin is de stem van Linda, ook zij is verdrietig maar laat zich er niet door meeslepen.  Haar vertrek dwingt Tom stelling te nemen en eindelijk te kiezen voor zijn gezin. 

‘De zuster van mijn moeder; afscheid van een generatie’ door Ineke E. Kievit-Broeze

Het gebeurt niet vaak dat er een boek geschreven wordt over een plaatsgenoot of iemand die je persoonlijk hebt gekend. Het boek van Ineke Kievit zal voor veel inwoners van Lemele dan ook een verrassing zijn. Het gaat namelijk over Dien Bartels [1917- 2003] die in Lemele geboren is en op latere leeftijd jaren in het dorp heeft gewoond. Toen Dien in 2003 overleed erfde haar nichtje Ineke twee sanseveria’s en een stapel brieven.  Aanvankelijk was Ineke niet zo blij met de brieven, wat moest ze ermee? Maar weggooien kon ze ze ook niet. Bovendien was er een soort geheim in de familie, zes jongere zusjes en broertjes van Dien waren jong overleden of met de geboorte gestorven.  Niemand van de zes volwassen geworden kinderen Bartels sprak ooit over dit drama.

Wereldreiziger

Toch was het dit feit dat Ineke triggerde de brieven te gaan lezen. Langzaam maar zeker krijgt ze steeds meer inzicht in het leven van haar tante Dien die als tiener al twee jaar naar de MULO ging, daarna thuis op de boerderij in Hellendoorn hielp maar als zeventienjarige toch besluit de verpleging in te gaan. Dien doet een opleiding voor psychiatrisch verpleegkundige in Wolfheze,  vervolgt haar opleiding in het ziekenhuis in Alkmaar en haalt alle aantekeningen binnen haar vak.  Naast haar passie voor haar beroep is Dien een echte brievenschrijver. Ze onderhoudt contacten met familie, met vriendinnen, oud-collega’s, al haar belevenissen komen in brieven terecht. En ze heeft heel wat meegemaakt. Dien was werkzaam in drie werelddelen, deed werk voor de VN en bezocht veel conferenties.  Met het leven van Dien als leidraad gaat Ineke op zoek naar een mogelijke oorzaak voor de dood van die andere kinderen in het gezin Bartels. Een zoektocht die ook haar de hele wereld overvoert en nog meer licht werpt op het bijzondere leven van tante Dien.

Biografie

‘De zuster van mijn moeder’ is niet alleen een kloeke familiekroniek, een biografie van een bijzondere vrouw en een inkijkje in het leven van een Sallandse gemeenschap, door de speurtocht naar de oorzaak van de dood van de jonge kinderen Bartels leest het ook als een detectiveverhaal.  En voor wie haar gekend heeft, geeft het een extra dimensie aan het leven van Dien Bartels. 

‘De oorlog die mijn leven redde’ van Kimberley Brubaker Bradley

Afgelopen week was het de Week van de Alfabetisering. In die week wordt aandacht gevraagd voor laaggeletterdheid en taalverwerving. Het boek van deze week sluit daar naadloos bij aan. Het meisje Ada woont met haar moeder en jongere broertje James in Londen op driehoog in een armoedig appartement. Ada heeft een klompvoet en haar moeder houdt haar daarom verborgen voor de wereld. Ze mag het huis niet uit, ze mag niet naar school, ze mag niets en is geheel afhankelijk van haar broertje James.  Alles wat ze van de wereld kent is wat ze door het raam van hun kamer kan zien en wat haar broertje haar kan vertellen, verder reikt haar kennis niet.

Evacuatie

Als in 1939 de Tweede Wereldoorlog uitbreekt worden na verloop van tijd alle kinderen uit Londen geëvacueerd naar het platteland. Ada ziet haar kans schoon en vertrekt samen met haar broertje maar zonder de toestemming van hun moeder naar Kent.  Daar worden ze geplaatst bij juffrouw Susan Smith. En langzaam komt Ada tot bloei. Susan heeft al snel door dat Ada veel, zelfs eenvoudige begrippen niet kent, heel geduldig legt ze Ada van alles uit.  Hoe je een knoop aan moet zetten bijvoorbeeld. Het eerste wat Susan dan uitlegt is wat een naald is, wat een draad is, hoe je de draad in de naald doet en hoe je vervolgens met steekjes de knoop kan bevestigen. Ondanks Ada’s wantrouwen tegen volwassenen, haar moeder heeft haar niet alleen binnengehouden maar ook fysiek mishandeld, groeit er toch een vertrouwensband tussen Ada en Susan.  Maar kan Ada altijd in Kent blijven? Ze zou het graag willen maar de angst voor een terugkeer naar haar moeder is nooit ver weg.

Vlag en wimpel

‘De oorlog die mijn leven redde’ is een jeugdboek en geschikt voor kinderen vanaf 10 jaar. Het boek heeft in de VS een Honor Medal gekregen, de Amerikaanse Vlag en Wimpel voor een titel dat net niet het beste boek van het jaar is. En al is het een jeugdboek, het is ook zeer lezenswaardig voor volwassenen, er zitten zoveel lagen in die kinderen zeker zullen ontgaan maar iedereen met interesse voor de problematiek van laaggeletterdheid zeker aan zullen spreken. 

‘Alles tussen ons’ van Anna McPartlin

Als je jong bent denk je dat je de wereld aankunt. Zeker als je een hechte vriendschap zoals Eve en Lily hebt.  Samen groeien ze op in Ierland,  Lily, kind van een alleenstaande moeder, brengt een groot deel van haar jeugd bij Eve thuis door.  Daar ervaart ze de warmte van een stabiel gezin. Als ze tieners zijn komen de jongens in zicht, Eve valt voor de charmante Ben en Lily begint al jong iets met de knappe Declan.  Na het eindexamen neemt Lilly een vakantiebaantje driehonderd kilometer verderop, Eve hangt de hele zomer thuis rond.  Ze schrijven elkaar brieven, het is 1990, zo nu en dan proberen ze te bellen. Het einde van de zomer is ook het einde van hun vriendschap, er is iets voorgevallen waarover ze geen van beiden iets willen zeggen. Ze hullen zich daarover in stilzwijgen.

Ongeluk

Twintig jaar later heeft Eve een mooie carrière als sieradenontwerper en in de VS een navenant zakenimperium opgebouwd. De briljante studente Lily heeft afgezien van een studie geneeskunde en werkt nu als verpleegkundige, is getrouwd met Declan en heeft twee kinderen met hem. Als Eve terugkomt naar Ierland en een korte affaire met haar jeugdvriendje Ben begint wordt ze samen met hem door een dronken automobilist aangereden en belanden ze meer dood dan levend in het ziekenhuis. Lilly is op dat moment aan het werk, ze schrikt als ze de naam van haar oude vriendin op de status ziet staan, Eve is zo toegetakeld dat Lily haar bijna niet herkent.  Is dit treffen het begin van een hernieuwde vriendschap? Kunnen de bruuske Eve en de pleaser Lily elkaar vergeven wat in het verleden is voorgevallen?  Of blijft alles bij het oude en zullen hun wegen zich spoedig weer scheiden?

Brieven

Elk hoofdstuk begint met een in de zomer van 1990 geschreven brief. De toon van de brief zet de toon voor het hoofdstuk dat erop volgt. Eve en Lily hebben twintig jaar lang een eigen leven geleid, hebben keuzes gemaakt waar ze trots op zijn of waar ze spijt van hebben. Ze zien duidelijk wat er in het leven van de ander moet veranderen, het eigen leven op orde krijgen is een stuk moeilijker. Maar één ding wordt hen wel pijnlijk duidelijk, je kunt niet zonder vrienden, een sociaal netwerk dat in donkere tijden om je heen staat.